تاثیر لنزینگ گرانشی (Gravitational lensing) را روی کهکشان SGAS J143845+145407 نشان می‌دهد. در اینجا لنزینگ گرانشی باعث شده است تا دو تصویر یکسان از این کهکشان در مقابل هم شکل بگیرد.

لنزینگ گرانشی زمانی پدید می‌آید که یک جرم بین‌کهکشانی پرجرم با گرانش خود بافت فضا-زمان را خم و شبیه به یک لنز یا عدسی عمل می‌کند. به همین ترتیب، نوری که از این ناحیه عبور می‌کند تا به ما برسد، خم می‌شود.

تاثیر لنزینگ گرانشی بر کهکشان‌های پس زمینه

این اثر گرانشی می‌تواند چند تصویر از یک جرم بسازد، درست مثل تصویر این هفته هابل، و یا تصویر کهکشان پس زمینه را به شکل قوس و حتی یک حلقه نشان دهد. البته ویژگی مهم این پدیده، بزرگنمایی کهکشان‌های دوردست است. همانطور که گفتیم لنزینگ گرانشی درست شبیه به یک عدسی کار می‌کند، بنابراین می‌تواند تصویری از کهکشان‌های بسیار دور به ما نشان دهد که حتی با تلسکوپ‌های قدرتمندی مثل جیمز وب نمی‌توانیم آن‌ها را مشاهده کنیم.

تلسکوپ هابل تا امروز توانسته است کهکشان‌های لنز شده بسیاری پیدا کند. این تلسکوپ با حساسیت و وضوح فوق‌العاده‌اش می‌تواند لنزینگ‌های گرانشی دوردست را مشاهده کند، کاری که برای تلسکوپ‌های زمینی غیرممکن است. هابل اولین تلسکوپی بود که جزئیات بی‌نظیری از این پدیده‌ها به ما نشان داد و حالا جانشین آن، تلسکوپ فضایی جیمز وب در اختیار ما است تا جزئیاتی حتی دقیق‌تر از هابل برای ما آشکار کند.